माझी माणसे शोधुन दमलो मी
माझी जात जाणुन फसलो मी
माझी भाषा कळेनाच कुणाला इथे
अनोळख्या जनावरांच्या कळपात घुसलो मी
माणंसातला माणुस नाही ओळखला
माझ्याच आरश्यातल्या प्रतिबिंबाला फसलो मी
भावना अन प्रेमाचा दुष्काळच इथे
आयुष्यभर दगडांतच जगलो मी
कुणाला शिकवायची निती-मुल्ये इथे
संस्कार घेउन राक्षसांत वाढलो मी
माझे भविष्यच अंधुक दिसतय आता
मुडदा होउन वर्तमानातच जगलो मी
यमाच्या रेड्याला म्हैस समजलो
मरताना हसलो अन तिथेसुद्धा फसलो मी....
0 comments:
Post a Comment